Konwencja o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego, zwana Konwencją Ramsarską, została podpisana w Ramsarze 2 lutego 1971 r. Dotychczas ratyfikowało ją 169 państw, które wyznaczyły 2293 obszary wodno-błotne o międzynarodowym znaczeniu. Do tego grona dołączyły 3 nowe obszary położone w Polsce: Stawy Przemkowskie, Torfowiska Doliny Izery i Ujście Wisły.
Do tej pory Polska zgłosiła 16 obszarów Ramsar. Oprócz trzech nowo ustanowionych, jest to sześć parków narodowych (Biebrzański, Narwiański, Poleski, Słowiński, „Ujście Warty”, Wigierski), pięć jezior(Druzno, Karaś, Łuknajno, Siedmiu Wysp, Świdwie), torfowiska położone w Karkonoszach, a także kompleks stawów rybnych w okolicach Milicza.
Celem Konwencji Ramsarskiej jest ochrona i zrównoważone użytkowanie wszystkich mokradeł poprzez działania na szczeblu krajowym i lokalnym oraz współpracę międzynarodową. Działania te stanowią wkład w osiągnięcie zrównoważonego rozwoju na całym świecie.
Konwencja o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego, jest najstarszą światową konwencją poświęconą ochronie środowiska przyrodniczego.
Strony Konwencji, w tym również Polska, zobowiązane są m.in. do:
- wyznaczenia odpowiednich obszarów w celu włączenia ich do listy obszarów wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu:
- wdrożenia planowania mającego na celu ochronę obszarów wodno-błotnych umieszczonych na liście;
- racjonalnego użytkowania wszystkich mokradeł;
- współpracy międzynarodowej w zakresie wdrażania Konwencji.
Konwencja Ramsarska jest jedynym układem międzynarodowym w zakresie środowiska, poświęconym określonemu typowi ekosystemu – mokradłom. Państwa, które podpisały Konwencję reprezentują wszystkie regiony geograficzne naszej planety.
Więcej informacji o Konwencji Ramsarskiej znajda Państwo tutaj.
